« دل هرواژه ، جمله و معنا را که بشکافی – آفتابی درونش بینی »

سال ها بود که با مطالعه متون فلسفی – تأویل و تفسیری ، ازباب درک معقول محتوای مکتوب درمتون با مشکلات فراوانی روبرو بودم و سعی درحل این موانع را ازوظایف خویش می دانستم

یکی ازعمده ترین مشکلات ، عدم انسجام متعارف کاربست واژه – اصطلاحات درمنابع فارسی بود ، هرچند ظـــــــــرف و مضروف رودرو باهم ، به تعادل گرایش دارند

ماهیت تعادل فوق ، قابلیت این را دارد که معارف انسانی را ازاریکه ی والایی ، بالندگی و رمزوراز، تهی و مردمان عـالِم و خردمند جامعه ای را ناکارآمد کند

برای اجتناب ازپاک شدن صورت مسئله لازم است راهی نو و مناسب برای آن برگزید ، هرچند که مسیرصعب العبـــــــورو ناهموارباشد . درپاسخ بدان ، سنگ بنای دانشنامه ای ازمعارف آدمی ، تحت عنوان " فلسفه و حکمت " دردی مــــاه 1379 گذاشته شد

نخست با تحقیق و تفحص درمعنا و مفهوم فهم ما ازمعرفت آدمی ، وانطباق داشتن با معرفت نهان درهستی این جهان پهناور با تمام متعلقات دیدنی – نادیدنی آن ، گوهره معرفت با سه مؤلفه بهم بافته یعنی شناخت ، بیان ، و اجماع تعریف گردیــــــد . این تعریف خود بانی خیرو درکی ارتقا یافته ازکم و کیف تدوین معارف بشری است

دراین راستا فرم تدوین شرح حال هرواژه و مدخل ، که درآن ازسه قسمت اصلی شامل ساختارزبان های فارسی و بیگانـه ؛ محتوای واژه ها ؛ و راهبردهای لازم فرم ، ازجمله تاریخ و دفعات نگارش و به همراه فرم تدوین زندگینامه فلاســــــــــفه و متکلمین طراحی و به مورد اجرا گذاشته شد